หนึ่งในกิจกรรมส่งเสริมพัฒนาการผู้เรียน เพื่อการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดียิ่งขึ้นไป
เช้าวันศุกร์ครูณีพาเด็กๆ ทำกิจกรรมตั้งวงพูดคุยสนทนาเกี่ยวกับเรื่องของเพื่อนๆ แต่ละคน ในห้องเรียนของเราที่อยู่ด้วยกันมากว่า 8 ปี
ประเด็นที่พูดกันในวง
- "เราเห็นอะไรในตัวเพื่อนเราที่จะวิจารณ์ สิ่งที่เพื่อนคนนี้ทำได้ดีแล้ว สิ่งที่เห็นเพื่อนว่าอยากเสนอแนะให้ปรับปรุงในเรื่องใด / ทำไมถึงอยากให้ปรับปรุง?" และครูณีก็จพค่อยกระตุ้นด้วยคำถาม เพื่อให้ความอิ่มเอมในกิจกรรม สร้างความรื่นรมย์เพื่อให้บรรยากาศไม่ตึงเครียดจนเกินไป
- พอทุกคนได้วิจารย์เพื่อนคนนั้นเสร็จลง ครูก็จะย้อนถามเพื่อนคนที่ถูกวิจารย์ว่า "เรารู้สึกยังไง อยากที่จะชี้แจ้งอะไร? / เห็นต่างจากคำวิจารย์เพื่อนอย่างไร?"
กิจกรรมสัมพันธ์นี้ จบลงในเวลาเกือบ 1 ชั่วโมง วันนั้นวิจารย์กันได้เพียง 4 คนเท่านั้น ทุกคนที่ถูกวิจ่ารย์ก็เห็นถึงเหตุผลที่เพื่อนๆ ชี้แจ้งว่าทำไมเขาถึงเป็นในสิ่งที่เพื่อนๆ อยากให้เขาปรับปรุง
ผมสังเกตเห็นหลายๆ คนได้เปิดใจที่จะพูดในสิ่งที่ตนเองอยากบอกกับเพื่อนหลายๆ คน ที่มีโอกาสโดยครูเป็นผู้เชื่อมเหตุการณ์
ทุกๆ สิ่งที่สะท้อนออกมาจากความรู้สึก ผมนั่งฟังดูแล้ว..
ทั้งผู้รับสาร > ผู้ส่งสาร : ต่างบอกกันออกมาด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้ใช้อารมณ์มาพูดใส่กัน เป็นเพียงสิ่งที่ตนเองอยากให้เพื่อนๆ พัฒนากันและกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น